یکی از راه های مهاجرت به کانادا مهاجرت از طریق پرستارخانگی می باشد. افرادی که به این ترتیب وارد کانادا می شوند، در ابتدا با ویزای کار موقت وارد کانادا می شوند ولی در واقع هدف آن است که این افراد بعد از مدتی کار در کانادا بتوانند تقاضای اقامت دائم بدهند و در کانادا مستقر شوند. این روش در کنار روش “ مهاجرت به کانادا از طریق تجربه کانادایی یوکن” تنها روش هایی هستند که می توان از آنها برای تبدیل ویزای کار به اقامت دائم اقدام کرد. باید تاکید کنم که روش “پرستار خانگی” به خودی خود، به معنای مهاجرت به کانادا نیست ولی به هر حال جزو روش هایی است که می تواند منجر به مهاجرت به کانادا شود. راه های اخذ ویزای کانادا یوکن
شرایط لازم متقاضیان برنامه پرستار خانگی باید ۵ شرط اساسی زیر را داشته باشند:
- باید مدرکی معادل دیپلم مدارس کانادا را داشته باشند
- باید شش ماه به صورت تمام وقت در کلاس های آموزشی شرکت کرده باشند یا یک سال به طور تمام وقت در زمینه های مربوط به پرستاری شاغل باشند( باید شش ماه به طور پیوسته با یک کارفرما کار کرده باشند.) این تجربه کاری باید مربوط به سه سال اخیر باشد
- باید مسلط به صحبت، خواندن و درک زبان انگلیسی یا فرانسه در حد مکالمات متداول باشند
- باید یک قرار داد استخدامی مکتوب با کارفرمای جدید خود ببندند. شهروندان کشورهای خارجی (شهروندان غیر کانادایی) که متقاضی این برنامه هستند باید قبل از ورود به کانادا برای دریافت مجوز کار اقدام کنند.
تمدید مجوز کاری
یک پرستار خانگی فقط مجاز به کار برای کارفرمایی است که در مجوز کاری نام برده شده است. هر مجوز کاری تنها برای یک سال معتبر است و قبل از تاریخ انقضای آن باید تمدید شود. برای تمدید مجوز کاری، پرستار باید نامه ای از طرف کارفرما داشته باشد که در آن شغل فعلی او برای یک سال دیگر تمدید شده باشد.
مرحله اول – ورود به کانادا با ویزای موقت
برای آنکه فردی بتواند به عنوان پرستار خانگی live-in caregiver وارد کانادا شود لازم است پیش از هر چیز ویزای کار به عنوان پرستار خانگی دریافت کند.
فرد متقاضی دریافت این ویزا باید دارای حداقل شرایط زیر باشد:
- مدرک تحصیلی معادل دیپلم دبیرستان در کانادا. معیار قبولی مدرک تحصیلی این نیست که 12 سال تحصیل کرده باشید، بلکه باید مدرکی که دریافت می کنید را بتوان معادل مدرک دیپلم دبیرستان کانادا تلقی کرد.
- یکی از دو شرط زیر را داشته باشد.
- یک دوره تمام وقت مرتبط با زمینه های کاری “پرستار خانگی” که حداقل 25 تا 30 ساعت در هفته و 6 ماه به طول می انجام را گذرانده باشد.
- یک سال تمام سابقه کار به عنوان “پرستار خانگی” برای دیگران داشته باشد. حداقل شش ماه از این یک سال باید با یک کارفرما باشد.
- آن قدر به زبان انگلیسی یا فرانسه آشنایی داشته باشد که بتواند بدون کمک، ارتباط برقرار کند. برای مثال بتواند نوشته های روی داروها را بخواند، در شرایط اضطراری با دکتر تماس بگیرد، تلفن را جواب بدهد و امثال آن. زبانی که متقاضی می داند باید همان زبان رسمی ای باشد که در محل زندگی کارفرمایش صحبت می شود.
- متقاضی باید قراردادی رسمی با کارفرمای خود امضا کند. این قرارداد باید به وسیله اداره کار (سازمان منابع انسانی کانادا) HRSDC مورد تایید قرار گرفته باشد.
اگر فرد همه این شرایط را داشته باشد و بعد برای ویزای “پرستار خانگی” تقاضا دهد، طی مراحلی ویزای موقت کار به عنوان “پرستار خانگی” دریافت خواهد کرد. این ویزا معمولا یک ساله است. افرادی که به این شیوه وارد کانادا می شوند، علی الاصول خانواده خود را همراه نمی آورند. با این حال اگر فردی مایل باشد که خانواده اش را همراه بیاورد باید به افسر اداره مهاجرت ثابت کند که منابع مالی کافی برای تامین زندگی خانواده اش در کانادا را دارد.
مرحله دوم – پس از ورود به کانادا
همان طور که ذکر شد، ویزای “پرستار خانگی” معمولا یک سال اعتبار دارد. اگر فردی که به این شیوه در کانادا حضور دارد همچنان برای کارفرمای قبلی خود کار کند، می تواند پیش از ابطال ویزا تقاضای تمدید آن را نماید. در مجموع ویزای پرستار خانگی تا حداکثر سه سال و سه ماه تمدید می شود (به عبارت دیگر از لحظه ورود به کانادا تا حداکثر سه سال و سه ماه این ویزا اعتبار خواهد داشت). امکان تغییر کارفرما وجود دارد ولی لازم است مراحل قانونی آن نظیر تایید توسط اداره کار طی شود.
بعد از گذشت 2 سال کار تمام وقت، پرستار خانگی می تواند برای اقامت دائم کانادا اقدام کند. وی همچنین می تواند برای اقامت دائم همسر و فرزندانش هم اقدام کند. با صدور اقامت دائم، این فرد مثل هر مقیم دائم کانادا می تواند برای هر کارفرمایی کار کند و یا در هر استانی زندگی نماید.
